Opening Saturday 17 September 2016, 6-9pm
18 September 2016 – November 2016
Rectangle, Brussels
Category: Past
Opening Friday 27 May 2016, 6-9pm
28 May 2016 – September 2016
Rectangle, Brussels
Past
Opening Friday 19 February 2016, 6-9pm
20 February 2016 – April 2016
Rectangle, Brussels
English
Dutch
French
English
Rectangle is delighted to present the work of artist Guillaume Petranto.
For this event, our project will be taking on a new form.
Since nearly 4 years now, Rectangle has been using its signboard as an advertising tool for artistic purposes. By questioning this type of “divergence”, our encounter with the commercial photographer Guillaume Petranto made total sense : Image is the fruit of discussion, whilst writing is of a musical duet. It’s about an exchange between GP, a professional in photo retouching, and our structure in its most basic form. Out of this, flourished an idea to lead a project from its development to its end.
Contrary to question the status of the object to sell, GP’s approach lies within a Pop frame of mind where the subject is intimately linked to the photographer’s passion for automobiles.
As a result, the image works as a synecdoche : one part refers to the whole. Probably, it is also a symbol of passage, or a “separation between two worlds”, where “getting into a car” means ”no longer being on earth”. Through a technique widely used in advertising media, GP manages to push an image beyond its limits by derealizing it, always drawing a fine line between the real and the virtual object.
After the ready-made era, would this cooperation inaugurate that of a ready-artist?
Dutch
Het Rectangle team is dolenthousiast het werk van Guillaume Petranto te kunnen tonen.
Voor deze gebeurtenis neemt ons project een onuitgegeven vorm aan.
Sinds bijna 4 jaar, via het paneel, maakt Rectangle gebruik van een publiciteitsformat voor artistieke doeleinden. In onze betrachting om die ‘divergentie’ of tegenstelling te bevragen, was de ontmoeting met commercieel fotograaf Guillaume Petranto uiterst zinvol. Het beeld op het paneel is het resultaat van discussies en het schrijven van een partituur voor “vier handen”.
Het is een ontmoeting tussen GP, een expert in geretoucheerde fotografie en onze structuur in zijn meest elementaire vorm. Zo ontstond onze wens om een project vorm te geven van zijn prille ontwikkeling tot de finale fase.
Het voorstel van GP, in tegenstelling tot het verkoopbare object, maakt deel uit van een Pop dynamiek waarbij het onderwerp nauw verbonden is met de passie van de fotograaf voor de auto.
Zo werkt het beeld als een pars pro toto: een deel vertegenwoordigt het geheel. Het is zeker ook het symbool van een passage als een “scheiding tussen twee werelden” of “in een auto stappen, is niet langer meer op aarde zijn.” Door middel van een techniek die op grote schaal gebruikt wordt in de reclamewereld, duwt GP de afbeelding naar zijn paroxisme door het te de-realiseren, balancerend op de dunne lijn tussen een echt en een virtueel object.
Na het tijdperk van de ready-made kondigt deze samenwerking misschien het tijdperk van de ready-kunstenaar aan?
French
L’équipe Rectangle est heureuse de présenter le travail de Guillaume Petranto.
Pour cet évènement, notre projet prend une forme inédite.
Depuis près de 4 ans, via son panneau, Rectangle utilise un dispositif publicitaire à des fins artistiques. Dans ce désir de questionner cette “divergence”, notre rencontre avec le photographe commercial Guillaume Petranto a pris tout son sens. L’image est le fruit de discussions et l’écriture d’une partition à “quatre mains”.
Il s’agit d’une rencontre entre GP, professionnel de la photographie retouchée, et de notre structure dans sa forme la plus élémentaire. De là est né notre désir de conduire un projet de son élaboration à sa finalisation.
A rebours de l’objet à vendre, la proposition de GP s’inscrit dans une dynamique Pop où le sujet est intimement lié à la passion du photographe pour l’automobile.
Ainsi l’image fonctionne comme une synecdoque: une partie représente le tout. Elle est certainement aussi le symbole d’un passage comme d’une “séparation entre deux mondes” où “rentrer dans une voiture, ce n’est plus être sur terre”. Par le biais d’une technique largement répandue dans les médias publicitaires, GP pousse l’image à son paroxysme en la dé-réalisant, en se situant à la frontière ténue entre objet réel et objet virtuel.
Après l’ère du ready-made, cette coopération inaugurerait-elle celle du ready-artist ?
Guillaume Petranto
Born in 1983 in France. Lives and works in Lille.
John Murphy
What Is Past Is Prologue
27 November 2015 – January 2016
at Rectangle, Brussels
John Murphy
Born in 1945 in the United Kingdom.
Lives and works in London.
Chris Martin
Untitled
11 September 2015 – November 2015
at Rectangle, Brussels
Courtesy Galerie Rodolphe Janssen, Brussels
Courtesy Galerie Rodolphe Janssen, Brussels
EN
FR
NL
EN
In 1869 the American landscape painter R.A. Blakelock travelled through an American west that was still inhabited by close to a million native Indians. Back in his studio on 10th street in New York he invented his own intense rhythmic piano music in response to the dance songs he had heard in the west. By the late 1800’s when he began his late series of moonlight landscapes and his own “Indian “ paintings the native population had been largely destroyed in the genocide of white conquest and he himself was locked away in an asylum for schizophrenia. He had seen that other world just as it vanished.
I found a beautiful painting of American Indians in a junk shop up in Walton, New York in the Catskill Mountains. It showed a man and woman next to a teepee with two other figures tending a campfire and one woman walking away with a child on her back. The image was dreamlike with an enigmatic and beautiful light in it like an Albert York painting.
A few years later I was in a bar in Arizona and saw a crude painting of Indians on a wall back by the bathroom. I tried to photograph it in the dim light. It showed a group of men pointing up at an apparition in a kind of greenish swamp light. It made me think about my own Indian painting, and when I returned I began painting new images into it and adding collage. I painted on it for a few years – I painted in a moon and three dancing skeletons from a fifteenth century engraving. I added a photo of two ice cream cones, a detail of a Picasso painting, a drum, and some other stuff… It gradually got darker and strange.
Of course the idea that a particular painting in small town America could end up repainted and repositioned as a billboard in Brussels is strange. I like the idea of putting paintings out in the ‘real’ world. I find paintings always look very interesting on the street. We are exposed to hundreds of large images on billboards and buildings and train stations and it is almost all advertising of some kind – it has a message. I am interested in putting some images out into the city of Brussels with no ‘message’ – just the images themselves.
FR
En 1869, le peintre de paysage américain R.A. Blakelock fit un voyage dans l’Ouest américain où vivaient alors encore près d’un million d’indiens. De retour dans son atelier de la 10 eme rue à New York, il composa une musique rythmique intense au piano, en réponse aux chants dancés qu’il avait découvert dans l’ouest. A la fin du siècle, alors qu’il commençait ses dernières séries de paysages au clair de lune et inventait sa propre peinture “indienne”, la population indienne avait été largement décimée, résultat du génocide et de la conquète du territoire par les blancs, et lui même, était enfermé en azyle pour schizophrénie. Il avait vu cet autre monde disparaitre.
J’ai trouvé une belle peinture d’Indiens d’Amérique dans une brocante de Walton, New York, dans les Montagnes Catskill. Elle montrait un homme et une femme près d’un teepee, avec deux autres personnes, réunies autour d’un feu de camp, et une femme portant un enfant sur son dos qui s’en éloignaient. L’image était comme un rêve, d’une belle lumière énigmatique qui rappelait les peintures d’Albert York.
J’ai commencé à peindre dessus, et à y ajouter du collage. J’ai peint dessus pendant quelques années – une lune et trois squelettes dansants inspirés d’une gravure du XVe siècle.
Quelques années plus tard en Arizona, j’ai vu une peinture assez grossière montrant des indiens, sur le mur des toilettes d’un bar. J’ai tenté de la photographier avec la faible lumière. On y voyait un groupe d’hommes regardant une sorte d’apparition dans une lumière verdatre. Cela m’a rappelé ma peinture indienne, et dès mon retour j’ai
ajouté l’image de deux cones glacés, un détail d’une peinture de Picasso, un tambour, et d’autres trucs… Elle est progressivement devenue plus sombre et étrange.
Bien sûr, l’idée qu’une telle peinture issue de l’Amérique profonde puisse finir repeinte et repositionnée sur un panneau d’affichage de Bruxelles est plutôt étrange. J’aime l’idée de mettre des peintures dehors, dans le monde “réel”. Je les trouve toujours plus intéressantes dans la rue. Nous sommes sans cesse exposées à ces images géantes, publicitaires ou assimilées – avec un message. J’avais envie de mettre dans les rues de Bruxelles des images sans message – juste les images pour elles-mêmes.
NL
In 1869 reisde de Amerikaanse landschapschilder R.A. Blakelock door ‘an American west’ dat nog steeds bewoond was door bijna een miljoen indianen. Terug in zijn studio op 10th Street in New York vond hij zijn eigen intens ritmische pianomuziek uit, in reactie op de dansnummers die hij in het westen had gehoord. Tegen het eind van de 19de eeuw, toen hij zijn late reeks maanlichtlandschappen begon en zijn eigen “Indian” schilderijen, was de inheemse bevolking grotendeels uitgeroeid tijdens de genocide van de blanke verovering, en hijzelf zat opgesloten in een gekkenhuis. Hij had die andere wereld gezien vlak voor ze verdween.
Ik vond een prachtig schilderij van Amerikaanse Indianen in een prullaria winkel in Walton, New York, in het Catskillgebergte. Het portretteerde een man en een vrouw naast een tipi met twee andere figuren, over een kampvuur gebogen, en een vrouw die wegloopt met een kind op haar rug. Het beeld was dromerig met een raadselachtig en mooi licht, net een Albert York schilderij.
Een paar jaar later was ik in een bar in Arizona
en zag ik een rauw schilderij van Indianen op een muur achteraan bij de toiletten. Ik heb geprobeerd om het te fotograferen in het schemerige licht. Het toonde een groep mannen die omhoog wijst naar een verschijning in een soort groen moerassig licht. Het deed me denken aan mijn eigen Indiaanse schilderijen, en toen ik terugkeerde begon ik er nieuwe beelden in te schilderen en voegde collage toe. Ik overschilderde een paar jaar – ik schilderde een maan en drie dansende skeletten uit een vijftiende-eeuwse gravure.
Ik voegde een foto van twee ijshoorntjes toe, een detail van een schilderij van Picasso, een trommel, en een aantal andere dingen … Het werd geleidelijk aan donkerder en vreemder.
Natuurlijk is het een vreemd idee dat een bepaald schilderij dat in een klein Amerikaans stadje gemaakt werd, opnieuw geschilderd en opnieuw gepositioneerd als een reclamebord in Brussel kan belanden. Ik hou van het idee om schilderijen in de ‘echte’ wereld te plaatsen. Ik vind schilderijen in het straatbeeld altijd enorm interessant. We worden blootgesteld aan honderden grote afbeeldingen op billboards en gebouwen en treinstations en het is bijna altijd een of andere reclame – het heeft een boodschap. Ik ben geïnteresseerd in het plaatsen van een aantal beelden in de stad Brussel met geen ‘boodschap’ – alleen de beelden zelf.
Courtesy Galerie Rodolphe Janssen, Brussels
Courtesy David Kordansky Gallery, Los Angeles.
Chris Martin
Born in 1954, United States.
Lives and works in New York.
Opening Saturday 4 July 2015, 6-9pm
5 July 2015 – 4 September 2015
Rectangle, Brussels
MOREPublishers present:
New editions
by KOENRAAD DEDOBBELEER and by KATINKA BOCK
Saturday 25th April, from 2pm to 6pm
Rectangle, Brussels
Pierre La Police
Tes monstrueux autocollants qui brillent dans la nuit...
23 May 2015 – 3 July 2015
at Rectangle, Brussels
EN
FR
NL
EN
Cult cartoonist, rebel and iconoclast, Pierre La Police is a contemporary artist defying classification. His work is sourced, and finds critical power, in the narrative processes of comic strips, and more generally in the formal aspects of media spin and popular culture.
For Rectangle, PLP puts forward an image that originates from a series of 12 prints, enlarged for a public space setting and offering the passer-by as much an opportunity for reflexive questioning as for a smile.
The result of the most careful printing work, each 62×40 cm-formatted board develops the humorous universe of Pierre La Police, an uncategorizable yet recognisable artist. The images either focus on an incongruous detail (hairy yellow boots) in the style of a movie close-up, or on a ‘malfunctioning’ cutaway (a gangster where neither head nor feet are captured but only his middle), or a scene straight from an obscure cartoon strip (a low angled shot of a man proclaiming “what am I doin’ here?”). Some boards portray a surreal world: a man’s head fluttering around a smoky cartographic landscape, a fixed grin with exaggerated teeth evoking nightmarish scenes, a hybrid form hesitating between the animal and mineral kingdoms. The strange frames disrupt representations that are no less so.
Worrisome (a doctor leans on a deformed being who asks “Am I going to die?”), situations quickly become grotesque or mysterious, laughable in their perplexity. Boards resting on unstable affects create an inimitable atmosphere. Absurd details conspicuous in their density, make one think of David Lynch, but with Pierre La Police tension turns to a rare kind of fantastical, off the wall comedy. An immediate unity in form links these incongruous scenes: flat monochromes, mostly confident black lines, the random presence of speech bubbles. Weird and clichéd (surfers, bureaucrats, pin-ups), Pierre La Police’s characters are types of human. They live alongside implausible and misshapen beings that have gently infiltrated them. Thus, on a blood red background, out come four figures from a 1950s works council, but one of them is an alien imposter. The purpose of this simple art, although marked with deliberate awkwardness, is to threaten an all too peaceful reality by incessantly sabotaging normality. To this end, Pierre La Police, likes to mix legitimate and brut art forms, popular and underground; cinema, comics, desktop wallpaper, fotonovelas, stickers etc. The contrast between the quality of the boards and the cheap, derisory imagery they depict works perfectly. From spanning print offsetting to the noble art of lithography, Pierre La Police wins poetic gravitas.
Thomas Clerc – Janvier 2008
FR
Dessinateur culte, hors-la-loi et iconoclaste, Pierre La Police est un artiste contemporain inclassable dont le travail trouve sa source et sa puissance critique dans les procédés narratifs de la bande dessinée et, d’une manière plus générale, dans les aspects formels du langage des médias et de la culture populaire.
Pour Rectangle, PLP propose une image issue d’une série de 12 estampes qui, agrandie au format de l’espace public, offre au passant l’occasion d’un questionnement réflexif autant que celle d’un sourire.
De format 62×40 cm, chacune des planches, fruit d’un travail d’imprimerie des plus soignés, décline l’univers drolatique de Pierre La Police, artiste inclassable et pourtant identifiable. Les images se focalisent soit sur un détail incongru (des bottes en poils jaunes) à la manière du close-up de cinéma, soit sur un plan de coupe « raté » (un gangster dont on ne voit ni les pieds ni la tête est saisi par le milieu), soit sur une scène tirée d’une bande dessinée obscure (un homme en contre-plongée déclare « what am I doin’here ? »). Certaines planches dessinent un monde surréel : une tête d’homme volette dans un paysage cartographique en fumée, des rictus à la dentition outrée évoquent des scènes de cauchemars, une forme hybride hésite entre règne minéral et animal. Les cadrages étranges perturbent des représentations qui ne le sont pas moins.
Inquiétantes (un médecin se penche sur un être difforme qui demande « am I going to die ? »), les situations tournent vite au grotesque ou à l’énigmatique et font rire en déroutant. Comme chaque planche repose sur des affects instables, une ambiance inimitable s’installe. Les détails saugrenus, saisis dans leur densité, font parfois penser à David Lynch, mais chez Pierre La Police la tension se résout dans un comique d’une nature rare, onirique, décalée. Une unité plastique immédiate relie ces scènes incongrues : à-plats monochromes, traits noirs plus ou moins assurés, présence aléatoire de phylactères. Bizarroïdes ou surconnotés (surfeurs, bureaucrates, pin-ups), les personnages de Pierre La Police sont des sortes d’humains. Ils cohabitent avec des êtres invraisemblables et difformes qui les auraient contaminés en douce. Ainsi, sur un fond rouge sang, quatre figures sorties d’un comité d’entreprise des années 50 se détachent, mais l’un d’entre eux est un infiltré extra-humain. Le propre de cet art épuré quoique empreint d’une maladresse concertée, est de menacer la réalité trop tranquille par un incessant sabotage de la normalité. Pour ce faire, Pierre La Police aime à mixer des arts légitimes et dégradés, populaires et confidentiels : cinéma, comics, fonds d’écrans, romans-photos, vignettes, etc. Le contraste entre la qualité des planches et l’imagerie cheap ou dérisoire qu’elles convoquent fonctionne parfaitement. En passant de l’offset au noble art de la lithographie, Pierre La Police gagne en force poétique.
Thomas Clerc – Janvier 2008
NL
Cult-tekenaar, wetteloos en iconoclast – Pierre La Police is een niet te categoriseren hedendaags kunstenaar. De bron en de kritische kracht van zijn werk situeren zich in de naratieve procedures van het stripverhaal, en meer in het algemeen in de formele aspecten van media-taal en populaire cultuur.
Voor Rectangle stelt PLP één beeld voor uit een reeks van 12 prints, die – uitvergroot en aangepast aan de publieke ruimte – zowel kritische reflectie als een lach teweegbrengt.
Elke print , telkens 62 x 40 cm, het resultaat van een verzorgde grafische aanpak, toont het grappige universum van PLP- niet te categoriseren en toch herkenbaar kunstenaar.
De beelden concentreren zich op bizarre details (vb. Laarzen van gele vacht) in een stijl die gelijkaardig is aan close-ups in cinema. Gerateerde cadrages (vb. Een gangster waarvan we de voeten noch het gezicht zien.), of scenes uit obscure stripverhalen (vb. Een man gezien vanuit kikker perspectief verklaart ‘What am I doin’here ?’)
Sommige prints tonen een surreële wereld : Het paarse hoofd van een man in een cartografisch landschap dat baadt in rook, een grijns die een nachtmerrie doet ontstaan, een hybride vorm die twijfelt tussen mineraal tijdperk en dierenrijk…. Cadrages die er voor zorgen dat de representatie op de helling komt te staan.
Verontrustende scenes(een arts die zich over een vervormd wezen buigt dat zich afvraagt ‘am I going to die ?’) die nijgen naar het groteske of enigmatische en tegelijkertijd doen lachen.
Elk beeld uit de reeks is gebaseerd op een instabiele aantrekking en installeerd een onnavolgbare sfeer. De vreemde gecondenseerde details doen soms denken aan David Lynch, doch bij PLP lost de spanning zich op in een vreemde komische aard, droomachtig, verplaatst en vervreemd. Een plastiche directe éénheid verbinden bervreemdende scènes. Monochrome vlakken, zwarte sporen die min of meer verzekerd aandoen. Rariteiten en zeer bepaalde groepen (vb. Surfers, bureaucraten, pin -ups etc.)- de personnages van PLP zijn ‘een bepaalde soort van mensen’. Ze leven samen met vreemde en vervormde wezens die hen besmetten.
Op een bloedrode achtergrond, 4 personages uit de jaren ‘50 die net een bedrijfsvergadering hebben verlaten, waarvan één onder hen een geïnfiltreerd buitenaards wezen is. De eigenschappen van dit werk zijn de combinatie van uitgezuiverde plasticiteit en bewuste onhandigheid, en het aanvallen van een te rustige realiteit door het saboteren van normaliteit.
PLP vermengt legitieme en gedegradeerde kunst- populair en vertrouwde media : cinema, strip, screensavers, foto romans, etc… Het contrast tussen de plastische kwaliteit van de prints en de goedkope of inwisselbare beeldtaal werkt perfect. Door het vertalen van populaire offset techniek naar lithografie wint het werk van PLP aan poëtische kracht.
Thomas Clerc – Janvier 2008
Pierre La Police
Born in 1959 in France.
Lives and works in Paris.
www.pierrelapolice.com