Vernissage Jeudi 21 Mars 2013
Rectangle, Bruxelles

www.philippedurand.fr
www.laurentgodin.com

Philippe Durand
Born 1963 in France. Lives and works in Paris.

COMMUNIQUE DE PRESSE

21 mars, jour du printemps. Photographe français, adepte de la flânerie et du voyage, Philippe Durand travaille souvent à rebours, préférant regarder le monde à l’envers dans le reflet des flaques ou dans celui des vitrines de magasin. Ici, au cœur d’un quartier populaire de Bruxelles, alors que l’hiver s’attarde, l’artiste nous propose avec un temps d’avance sur les campagnes agressives des agences de voyages, une pause bucolique en bord de rivière.
Vous êtes sur la Sioule, en Auvergne, il est midi, vous venez de descendre 10 km de rivière en canoé, il fait 30°. Vous méritez bien une pose et une crème glacée…

La publicité dans l’espace public est un des sujets de prédilection de l’artiste. Ses séries “Phoenician billboards”, “3615”, “Pharmacie”, comme ses différents portraits de ville en témoignent largement. Il n’est donc pas étonnant que pour Rectangle et son panneau singeant le modèle de l’affichage publicitaire, Philippe Durand ait proposé de la pub! Mais comme souvent chez lui, c’est dans l’abîme que se trouve le reflet du monde. Il faut regarder dans la marge pour accéder au message. La succession frontale de plans que constitue ce paysage quasiment monochrome (une berge douce, une rivière où se reflète un rideau de verdure dont émane presque une odeur d’été) forme devant la réalité urbaine et grise, un écran impénétrable. Alors sur ce gazon trop bien tondu pour être naturel, mieux vaut céder à la réclame rassurante qui encadre cette jungle contenue, et se laisser tenter par un bâtonnet de glace. Accrochons-nous au message pour ne pas voir l’absence troublante que Philippe Durand aime souvent capter dans ses photographies. Le calme serein de la rivière cache mal l’évènement annoncé.

Car pour l’artiste, l’œuvre fonctionne aussi comme une annonce. Celle qui comme au cinéma veut promouvoir le divertissement à venir (encore de la pub!). Projeté dans l’Atelier le soir du vernissage, le film “Canoë” (2012), est le pendant de l’affiche, le déroulement de l’évènement.
Tourné à quelques coups de pagaies du lieu où a été prise la photographie, le film (un plan séquence de 14 minutes)  montre la rivière, calme et tranquille à l’arrière-plan, un rapide à faible tirant d’eau à l’avant plan sur lequel viennent peu à peu s’agglutiner des canoés par dizaines, formant un véritable embouteillage qui remplit littéralement l’écran. “S’amusant de la sur-organisation des loisirs de masse, note François Piron dans le communiqué de sa récente exposition parisienne à la Galerie Godin, c’est au film Weekend de Godard que l’on pense, et à son long travelling sur les bouchons de départ en vacances pendant lequel des enfants se lancent un ballon de voiture en voiture. Arpenteur autant ironique que contemplatif, Philippe Durand cultive de l’esprit d’enfance une aptitude à saisir l’environnement comme espace de jeu, et un enthousiasme sarcastique face aux disproportions et au grotesque de ce qui s’érige en importance (mots d’ordre, architectures, superstructures), qu’il dégonfle immanquablement par sa saisie des envers du décor.”

Vous reprendrez bien une glace?

PRESS RELEASE

21st of March, spring day. The French photographer, adapts at strolling and traveling, Philippe Durand often works backwards, preferring to look at the world upside down in the reflection of puddles or in the shop windows. Here, in the heart of a popular district in Brussels, as winter lingers, the artist offers us a step ahead of the aggressive campaigns of travel agencies, an idyllic break by the river.

You are on the Sioule, in the Auvergne, it is midday, you have just descended 10 km down the river with a canoe, it is 30°. You deserve a break and an ice cream…

Advertisements in public space is one of the favorite subjects of the artist. His series “Phoenician billboards”, “3615”, “Pharmacy”, as well as his various city portraits testify widely. So it’s no wonder that Rectangle and its panel mimic the model of advertising display, Philippe Durand has proposed to do advertising! But as more often with him, it is in the abyss where the reflection of the world is found. You have to look into the margin to access the message. The frontal succession of plans that constitute this almost monochrome landscape (a gentle bank, a river where a curtain of greenery is reflected, almost emitting a summer scent) formed in front of the urban and gray reality, an impenetrable screen. So on this grass that is too well mowed to be natural, it is better to give in to the reassuring advertisement which frames this contained jungle and to be tempted by an ice cream. Let’s stick to the message so as not to see the disturbing absence that Philippe Durand often likes to capture in his photographs. The serene calmness of the river hides the announced event badly.

Because for the artist, the work also functions as an advertisement. Like the one who wants the cinema to promote the entertainment to come (still advertising!). Screened in the Atelier on the evening of the opening, the film “Canoe” (2012), is the counterpart of the poster, the unfolding of the event.

Shot at a few paddles away from the place where the photograph was taken, the film (a 14 minute sequence shot) shows the river, calm and quiet in the background, a shallow draft in the foreground, on which little by little dozens of canoes form a congestion that literally fills the screen. “Having fun with the over-organization of mass recreation”, notes François Piron in the statement of his recent exhibition in Paris at the Godin Gallery, “it is Godard’s film Weekend we think, and his long traveling shots of the start on vacation during which children are throwing a balloon from car to car. As an ironic and contemplative surveyor, Philippe Durand cultivates the spirit of childhood, an ability to grasp the environment as a play area, and a sarcastic enthusiasm for the disproportions and grotesqueness of what matters in importance (words order, architectures, superstructures), which he inevitably deflates by his capture of the back of the scenery.”

Would you have an ice cream again?

PERSBERICHT

21 maart, lentedag. De Franse fotograaf Philippe Durand, die zich aanpast tijdens het wandelen en reizen, werkt vaak achterstevoren, bekijkt de wereld liever ondersteboven in de weerspiegeling van plassen of door de winkelruiten. Hier, in het hart van een populaire wijk in Brussel, terwijl de winter blijft hangen, biedt de kunstenaar ons aan een stap vooruit te lopen op de agressieve campagnes van reisbureaus, een landelijke pauze bij de rivier.

Je bent op de Sioule, in de Auvergne, het is middag, u bent zojuist 10 km van de rivier afgedaald met een kano, het is 30°. U verdient een pauze en een ijsje…

Adverteren in publieke ruimte is een van de favoriete onderwerpen van de kunstenaar. Zijn werk “Phoenician billboards”, “3615”, “Pharmacy”, zowel als zijn straatportretten getuigen hiervan. Dus het is geen wonder dat Rectangle met het paneel imiteren het model van advertenties tonen. Philippe Durand stelt reclame voor! Maar zoals het vaak gaat bij hem, is het in de afgrond waar de weerspiegeling van de wereld wordt gevonden. Je moet in de marge kijken om toegang te krijgen tot de boodschap. De frontale opeenvolging van plannen die dit bijna monochrome landschap vormt (een zachte oever, een rivier waar een gordijn van groen wordt weerspiegeld, die bijna een zomerse geur uitstraalt) in het gezicht van de stedelijke en grijze werkelijkheid, een ondoordringbaar scherm. Dus op dit gras dat te goed gemaaid is om natuurlijk te kunnen zijn, is het beter om toe te geven aan de geruststellende advertentie waarin deze jungle zich bevindt en verleid te worden door een ijsje. Laten we ons aan de boodschap houden zodat we niet de verontrustende afwezigheid zien die Philippe Durand vaak op zijn foto’s vastlegt. De serene kalmte van de rivier verbergt de aangekondigde gebeurtenis.

Ontsproten bij een paar peddels uit de buurt van de plaats waar de foto werd genomen, toont de film (een 14 minuten lange beeldenreeks) de rivier, kalm en rustig op de achtergrond, een geringe diepgang op de voorgrond, waarop beetje bij beetje tientallen kano’s een opstopping vormen die letterlijk het scherm vult.
“Plezier hebben met de over-organisatie van massa-recreatie”, vermeldt François Piron in de verklaring van zijn recente tentoonstelling in Parijs in de Godin Gallery: “Het is vermoedelijk de film Weekend van Godard, en het begin van zijn lange reis waarin de kinderen met een ballon van auto naar auto gooien.
Als een ironische en contemplatieve landmeter cultiveert Philippe Durand de geest van de kindertijd, een vermogen om de omgeving te begrijpen als een speelterrein en een sarcastisch enthousiasme voor de disproporties en groteskheid van wat belangrijk is (woordvolgorde, architecturen, superstructuren), die hij onvermijdelijk leeg laat lopen door zijn vangst van de achterkant van het landschap.”

Zou je nog een ijsje willen hebben?