Month: January 2016

Rectangle is delighted to present the work of artist Guillaume Petranto.

For this event, our project will be taking on a new form.
Since nearly 4 years now, Rectangle has been using its signboard as an advertising tool for artistic purposes. By questioning this type of “divergence”, our encounter with the commercial photographer Guillaume Petranto made total sense : Image is the fruit of discussion, whilst writing is of a musical duet. It’s about an exchange between GP, a professional in photo retouching, and our structure in its most basic form. Out of this, flourished an idea to lead a project from its development to its end.

Contrary to question the status of the object to sell, GP’s approach lies within a Pop frame of mind where the subject is intimately linked to the photographer’s passion for automobiles.
As a result, the image works as a synecdoche : one part refers to the whole. Probably, it is also a symbol of passage, or a “separation between two worlds”, where “getting into a car” means ”no longer being on earth”. Through a technique widely used in advertising media, GP manages to push an image beyond its limits by derealizing it, always drawing a fine line between the real and the virtual object.

After the ready-made era, would this cooperation inaugurate that of a ready-artist?

Het Rectangle team is dolenthousiast het werk van Guillaume Petranto te kunnen tonen.

Voor deze gebeurtenis neemt ons project een onuitgegeven vorm aan.
Sinds bijna 4 jaar, via het paneel, maakt Rectangle gebruik van een publiciteitsformat voor artistieke doeleinden. In onze betrachting om die ‘divergentie’ of tegenstelling te bevragen, was de ontmoeting met commercieel fotograaf Guillaume Petranto uiterst zinvol. Het beeld op het paneel is het resultaat van discussies en het schrijven van een partituur voor “vier handen”.
Het is een ontmoeting tussen GP, een expert in geretoucheerde fotografie en onze structuur in zijn meest elementaire vorm. Zo ontstond onze wens om een project vorm te geven van zijn prille ontwikkeling tot de finale fase.

Het voorstel van GP, in tegenstelling tot het verkoopbare object, maakt deel uit van een Pop dynamiek waarbij het onderwerp nauw verbonden is met de passie van de fotograaf voor de auto.
Zo werkt het beeld als een pars pro toto: een deel vertegenwoordigt het geheel. Het is zeker ook het symbool van een passage als een “scheiding tussen twee werelden” of “in een auto stappen, is niet langer meer op aarde zijn.” Door middel van een techniek die op grote schaal gebruikt wordt in de reclamewereld, duwt GP de afbeelding naar zijn paroxisme door het te de-realiseren, balancerend op de dunne lijn tussen een echt en een virtueel object.

Na het tijdperk van de ready-made kondigt deze samenwerking misschien het tijdperk van de ready-kunstenaar aan?

L’équipe Rectangle est heureuse de présenter le travail de Guillaume Petranto.

Pour cet évènement, notre projet prend une forme inédite.
Depuis près de 4 ans, via son panneau, Rectangle utilise un dispositif publicitaire à des fins artistiques. Dans ce désir de questionner cette “divergence”, notre rencontre avec le photographe commercial Guillaume Petranto a pris tout son sens. L’image est le fruit de discussions et l’écriture d’une partition à “quatre mains”.
Il s’agit d’une rencontre entre GP, professionnel de la photographie retouchée, et de notre structure dans sa forme la plus élémentaire. De là est né notre désir de conduire un projet de son élaboration à sa finalisation.

A rebours de l’objet à vendre, la proposition de GP s’inscrit dans une dynamique Pop où le sujet est intimement lié à la passion du photographe pour l’automobile.
Ainsi l’image fonctionne comme une synecdoque: une partie représente le tout. Elle est certainement aussi le symbole d’un passage comme d’une “séparation entre deux mondes” où “rentrer dans une voiture, ce n’est plus être sur terre”. Par le biais d’une technique largement répandue dans les médias publicitaires, GP pousse l’image à son paroxysme en la dé-réalisant, en se situant à la frontière ténue entre objet réel et objet virtuel.

Après l’ère du ready-made, cette coopération inaugurerait-elle celle du ready-artist ?