Black waste found after the destruction of the facade of a Brussels building, the one in which the artist works, was that of his studio; frontage crumbs of which the artist collected the bits with as much precaution as if they had been pieces of meteorites that fell out of the sky. He scans fragments of them and observes them so closely that one can no longer distinguish what they really are; the projected image, which unfolds elsewhere.

Not far from here, a crystal-clear photograph where one could still feel the beating heart of this freshly caught fish; the minute that follows, he will be put back into the water, dropped off in the source after a brief moment of communion in the hand of the friend already aware that the animal runs through his fingers.

The events and the materials impose themselves on the artist. The arrangements he consequently put in place, reflect this surprise, create new connections, poetically reveal these layers of time and meaning.

Music is played on the radio while the artist is working on his piece. Pharoah Sanders plays “The Creator has a Masterplan”.

Des débris de carrelage noirs trouvés suite à la destruction de la façade d’un immeuble bruxellois, celui dans lequel l’artiste travaille, celui de son atelier; devanture en miettes dont l’artiste collecte les éclats avec autant de précaution que s’ils avaient été des morceaux de météorites projetés hors du ciel. Il en scanne des fragments et les observe de si près qu’on ne distingue plus de quoi il s’agit réellement; l’image projetée, un ailleurs se déploie.

Non loin, une photographie d’une netteté cristalline où l’on sentirait encore le coeur battre de ce poisson fraîchement pêché; la minute qui suit, il sera remis à l’eau, déposé dans la source après un bref instant de communion dans la main de l’ami conscient déjà que l’animal lui file entre les doigts.

Les évènements et les matériaux s’imposent à l’artiste. Les agencements qu’il met ensuite en place témoignent de cette surprise, créent de nouvelles connexions, révèlent de façon poétique ces couches de temps et de sens.

Une musique passe à la radio alors que l’artiste travaille à son oeuvre. Pharoah Sanders joue “The Creator has a Masterplan”.

Zwart puin gevonden na de deconstructie van de voorgevel van een gebouw in Brussel, waarin de kunstenaar werkt, was van zijn studio; delen van de gevel waarvan de kunstenaar de stukjes bij elkaar raapte met zoveel precisie alsof het stukjes meteoriet waren die uit de lucht vielen. Hij scant fragmenten hiervan en observeert ze zo nauwkeurig dat men niet werkelijk weet waar het om gaat; het geprojecteerde beeld, ontvouwt ergens anders.

Niet ver weg, een glasheldere foto waar je nog steeds het kloppende hart van deze vers gevangen vis zou voelen, in de minuut die volgt, zal deze weer te water worden gelaten, terug in de bron na een kort moment van communie in de hand van de vriend, zich bewust van het bewegende dier tussen zijn vingers.

De evenementen en materialen dringen zich op aan de kunstenaar. De regelingen die hij vervolgens invoert, getuigen van deze verrassing, creëren nieuwe banden, ontvouwen op poëtische wijze deze lagen van tijd en betekenis.

Terwijl de kunstenaar werkt aan zijn project speelt de muziek op de radio. Pharoah Sanders speelt “The Creator has a Masterplan”.